Projekty

"Kwiaty na warsztat

W naszej już nie!

Jesteśmy jedną ze stu szkół w Polsce objętych programem Kulczyk Foundation i Rossmann „Podpaski w szkole dla każdej dziewczyny”! Nasze uczennice mają dostęp do bezpłatnych podpasek przez cały rok szkolny 2021/2022. W toaletach zawisły skrzyneczki i specjalne podajniki do środków higieny menstruacyjnej. Rozpoczęliśmy również cykl lekcji na temat miesiączki. Po pierwszych spotkaniach, możemy zauważyć, iż nastolatki nie wstydzą się rozmawiać, dopytywać, drążyć temat. Im więcej wiedzą, tym więcej mitów obalamy. Jeśli tylko po drugiej stronie czeka na nich otwarty i tolerancyjny rozmówca, taki dyskurs pomaga młodemu człowiekowi znaleźć odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania:

Co to jest miesiączka?

Kiedy dostanę okres?

Jak przetrwać menstruację w szkole?

Od okresu do okresu

Dostęp do środków higieny menstruacyjnej to podstawowe prawo człowieka. Bez niego kobiety i dziewczynki nie mogą żyć z godnością. To oburzające, że dziewczęta na całym świecie nie mają szans na lepszą edukację, a kobiety na pójście do pracy bo są zbyt biedne, aby mieć okres. Zbyt długo zaniedbywano działania na rzecz rozwiązania tego problemu.

Międzynarodowa społeczność musi się zjednoczyć i podjąć skoordynowaną aktywność na rzecz kobiet i dziewcząt, które każdego miesiąca muszą wybierać czy kupić jedzenie, czy podpaski. Zachęcam każdego zainteresowanego do dołączenia do nas i wspólnego działania na rzecz rozwiązania tego problemu.

Dominika Kulczyk, Prezeska Kulczyk Foundation

 

Z przyjemnością informujemy, że nasza szkoła została zakwalifikowana do udziału w programie „Podpaski w szkole dla każdej dziewczyny” prowadzonym wspólnie przez sieć Rossmann i Kulczyk Foundation.

            Jesteśmy jedną ze stu szkół z różnych regionów Polski, która zakwalifikowała się do programu pilotażowego Kulczyk Foundation i Rossmann „Podpaski w szkole dla każdej dziewczyny”! Cieszymy się, że nasze uczennice będą miały zapewniony podczas roku szkolnego 2021/2022 darmowy dostęp do podpasek. Wraz ze środkami menstruacyjnymi dostarczymy wiedzę na temat zdrowia i higieny menstruacyjnej. Mamy nadzieję, że program Kulczyk Fundation pomoże sprawdzić, że menstruacja przestanie być tematem wstydliwym i przemilczanym, i wreszcie stanie się neutralnym tematem rozmów. Chcielibyśmy, żeby każdy młody człowiek wiedział, że miesiączka jest oznaką zdrowia i był świadom istnienia ubóstwa menstruacyjnego.

            Mamy nadzieję, że sprawi to odczarowanie, wstydliwego, tematu menstruacji, wszystkie dziewczynki będą bardziej świadome i zaopiekowane, a miesiączka stanie się naturalnym procesem fizjologicznym i oznaką zdrowia.

       

            Choć działania projektowe „W czasoprzestrzeni” będą trwały do końca miesiąca, wskutek licznych wyjazdów wakacyjnych w drugiej połowie miesiąca, oficjalne podsumowanie nastąpiło już teraz.

            Przygotowania zaczęliśmy od wykonania prezentacji multimedialnej, która w skondensowany sposób, treścią i obrazem, ukazała czym zajmowaliśmy się przez pół roku. To była chwila wzruszeń i wspomnień nad tym, co w tym momencie odchodzi do przeszłości. Zdobyta wiedza z zakresu kompetencji przyszłości, poznanie lokalnej historii, doświadczenia wbudowaniu relacji i komunikacji społecznych i towarzyszące temu przedsięwzięciu emocje, pozwalają nam śmiało spojrzeć w przyszłość.

            Następnie zrobiliśmy duże zakupy i przygotowaliśmy poczęstunek: świeże sałatki, przekąski, owoce, szaszłyki, kiełbaski, dipy oraz napoje, a wszystko to z myślą o zaproszonych gościach i sponsorach. W edukacyjnej zagrodzie „Międzyczas” przeszliśmy szybki kurs gotowania, więc w kuchni mogliśmy się wykazać kreatywnością. Tu prym wiodły dziewczęta, a chłopcy zajęli się stroną techniczną uroczystości.           

              Nie od dziś wiemy, że mężczyźni są zapalonymi fanami motoryzacji, ale dla dziejowej sprawiedliwości, łamiemy te stereotyp. Na podium w konkursie plastycznym na model designerskiego i futurystycznego projektu „pojazdu jutra” stanęły same kobiety. Coraz częściej i coraz więcej mówią o swojej miłości do motoryzacji i jak się okazało, mają też innowacyjne pomysły na pojazd, który zawojuje niedaleką przyszłość. Temat ten był bardzo interesujący, głównie ze względu na brak jakichkolwiek ograniczeń. Jedyną przeszkodą była wyobraźnia.

            Uczestnicy projektu „W czasoprzestrzeni” intensywnie zastanawiali się i prowadzili burzliwe rozmowy na temat: Jak będą wyglądać przyszłe losy motoryzacji? Efektem tych rozważań były koncepcyjne modele abstrakcyjnych pojazdów.

           Najlepsi inżynierowie wychodzili z przeróżnymi pomysłami, licząc na sukces i wielką karierę. W przypadku niektórych tak się stało. Najlepszym przykładem był Enzo Ferrari, mistrz dla miłośników szybkich samochodów. Może i taka kariera czeka na nasze laureatki?

I miejsce - Anna Jachimowicz

II miejsce - Magdalena Wilkos

III miejsce - Małgorzata Staroń

Serdecznie gratulujemy i życzymy zawrotnej kariery!

            Klocki konstrukcyjne to prawdziwa gratka dla małych budowniczych! Dzięki niecodziennym zajęciom, realizowanych w ramach programu Równać Szansę, uczniowie klas IV-VI mieli możliwość budowy maszyn i pojazdów. Klocki konstrukcyjne pozwoliły na nadanie zabawkom realistycznego wyglądu i wyniesienie doskonałej zabawy na najwyższy poziom. Zestawy zaspokoiły wymagania młodych konstruktorów, dostarczając nie tylko rozrywki, ale także rozwijając umiejętności majsterkowania.

9 czerwca

Kiedy jeszcze słońce śpi, przy księżycowej latarni wstaję i po omacku pakuję swój bagaż podręczny. Zabieram ze sobą tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Podobno te dwa dni to będzie szkoła życia i przetrwania. Nie wiem, co o tym myśleć...a na dodatek mamy nocować na jakimś leśnym pustkowiu tam, gdzie diabeł mówi dobranoc... i to z kim? Z duchem Józefa Zadzierskiego - „Wołyniaka”! Wzdrygam się na samą myśl o duchach... Jak tu teraz zasnąć...

10 czerwca

Świta...Nade mną obraz anioła stróża. Wypowiadam w myślach słowa:

„Aniele Boży, stróżu mój,

Ty zawsze przy mnie stój,

rano, wieczór, we dnie, w nocy

bądź mi zawsze ku pomocy,

strzeż duszy, ciała mego,

zaprowadź mnie do żywota wiecznego.

Amen.”

Przyda się pomoc kogoś z góry.

Na podwórku czeka na mnie dwukołowy rumak, dosiadam go i pędzę pod szkołę. Na miejsce zbiórki dojeżdżają ostatni rowerzyści. Czytamy mapy, szukamy przysiółka wsi Cieplice – Szegdy. W okresie po II wojnie światowej ta okolica była miejscem walk polskiego oddziału partyzanckiego dowodzonego przez Józefa Zadzierskiego. Wyznaczamy trasę i ruszamy z kopyta... W drodze nie obyło się bez problemów. Koń mógłby co najwyżej zgubić podkowę, a tu łańcuch, hamulce i upadki

przez kierownicę, ale przecież nikt nie powiedział, że będzie łatwo. Krew się polała...

Trudy wynagradza nam pogoda (pogoda ducha też), przyroda i ten zapach natury. Jak pachnie natura? Biorę głęboki wdech i niczym noworodek uczę się oddychać. Czuję zapach lasu sosnowego, wilgotnego runa, kwiatu dzikiego bzu, skoszonej trawy. Nie mogę przestać … Jestem kilkanaście kilometrów od miejsca zamieszkania, ale nigdy tu nie byłam. Co to za miejsce odludne, zatajone przed ludzkim wzrokiem? Co przed nami kryje?

Wjeżdżamy do leśnego zacisza... w centrum ponad stuletnia leśniczówka, ptactwo, zwierzęta: owce, kozy, krowy, kucyki, nutrie, lamy... i Bóg wie, co jeszcze? Wita nas czarownica, jak o sobie mówi właścicielka. Ja bym raczej rzekła, że kobieta renesansu: malarka, pisarka, florystka, kucharka, medium...tu stawiam wielokropek, bo tak wiele umiejętności, zdolności i pasji posiada. Na ścianie drewnianego budynku wisi jej atrybut – miotła.

Rozbijamy obozowisko. Po raz pierwszy będę spała w namiocie. Dużo tych pierwszych razy jak na jeden wyjazd. Udało się nam – dziewczynom - rozłożyć namioty, chociaż moi koledzy, mimo dołączonej instrukcji zapisanej werbalnie i pismem obrazkowym, mieli niemałe trudności. Przyszedł czas na pracę w zagrodzie, dzięki niej zyskamy rabat. Nakarmiliśmy króliki, skosiliśmy trawę, wyczyściliśmy kurniki, itd. W porze obiadowej samodzielnie, według wskazówek pani Eli, wyrabiamy ciasto, dobieramy składniki, zioła i pieczemy autorskie pizze. Były wyśmienite. Podobno chłopaków bardziej aromatyczne. No tak, słabo sobie radzą z hieroglifami, ale zmysł powonienia mają zdecydowanie bardziej rozwinięty. Popołudnie spędzamy na zbieraniu drzewa na ognisko. Nie zamierzałam dzisiaj zmrużyć oka, więc robimy zapasy na całą noc. Był też czas na odpoczynek na łonie natury, grę w piłkę, obcowanie ze zwierzętami.

Jakie są roboty?

Kuchenne, sprzątające, przemysłowe...

Są też roboty do nauki kodowania i programowania!

            Na zajęciach przeprowadzonych przez młodzież, w ramach projektu „W czasoprzestrzeni” finansowanym przez Polsko-Amerykańską Fundację Wolności, najmłodsi rówieśnicy przyjrzeli się grafikom różnych robotów. Dowiedzieli się do czego służą i jak działają, mieli też okazję pierwszy raz zakodować Ozobota. Zanim jednak to zrobili, to wspólnie ustalili jakie zasady obowiązują podczas pracy z robotem. A kiedy poznali tajniki kodowania i programowania na puzzlach, kartkach papieru i komputerach, Ozobot zabrał ich w niesamowitą przygodę!

            Rysując trasy dla Ozobotów i proste kolorowe kody, dzieci w istocie programowały zadania. To one decydowały o tym, jak będzie się zachowywał robot! Wykonywały w ten sposób swoje pierwsze zadania programistyczne, jednocześnie rozwijając inne uniwersalne kompetencje, takie jak myślenie algorytmiczne, szukanie optymalnych rozwiązań, kreatywność. Oczywiście, wszystko to działo się pod czujnym okiem „młodych nauczycieli” - uczestników projektu.

            Kolejnym etapem były puzzle, które doskonale urozmaiciły programowanie z Ozobotem. Dzięki wciągającej zabawie, maluchy aktywnie uczyły się podstaw programowania rozwijając przy tym kreatywność i logiczne myślenie. Zestawy puzzli o różnych funkcjach (linie proste, zakręty, zawracanie, tornado, pauzy, turbo, itp.) pozwalały na tworzenie skomplikowanych tras i pętli, które musiały pokonać Ozoboty. Puzzle okazały się doskonałym narzędziem dydaktycznym służącym rozwijaniu myślenia strategicznego, rywalizacji z przeciwnikami. Puzzle do Ozobota sprawdziły się zarówno w pracy samodzielnej jak zespołowej. Najmłodsi programiści układali trasy z puzzli na zadane przez „młodych nauczycieli” tematy, np.:

„Wycieczka do grodu zoologicznego”
„Poszukiwacze skarbu”
„Taniec robotów”
„Nasza droga do szkoły”
„W układzie słonecznym”, 

           Na pewno pojazd przyszłości to nie tylko machina, która pozwala dotrzeć z punktu A do punktu B. W niedalekiej przyszłości będzie spełniał znacznie więcej funkcji. Może będzie to dron pasażerski naszpikowany sztuczną inteligencją lub coś na wzór rakiety albo pójdziemy w stronę ekologii i będzie to samochód autonomiczny napędzany energią z odnawialnych źródeł. Najprawdopodobniej będzie jeździć, pływać, latać lub lewitować…

Kto wie, jaka czeka nas przyszłość?

Zapewne świetlana.

„Kolejne warsztaty projektowe ,,W czasoprzestrzeni’’ w ramach programu ,,Równać szanse’’! Tym razem zajmowaliśmy się zapisywaniem liczb w systemie binarnym oraz kodowaniem tras dla Ozobot’ów, co było dla nas zupełnie nowym doświadczeniem. Tworzenie tras dla robotów sprawiało nam wiele radości, a także wymagało logicznego i twórczego myślenia oraz cierpliwości w poszukiwaniu nowych rozwiązań. Nie sądziłam, że programowanie będzie tak interesujące!”

Magdalena

„Zajęcia rozpoczęły się od szybko i sprawnie przeprowadzonego "kursu" wprowadzenia do programowania za pomocą kodu binarnego, następnie każdy z uczniów otrzymał zestaw, z którego musiał utworzyć podaną im liczbę. Uczestnicy zostali podzieleni na 6 grup, a każda z nich otrzymała własnego Ozobot´a, którego musieli odpowiednio przygotować. Celem zajęć było zaprogramowanie trasy przy użyciu strony internetowej, a następnie ustawieniu jej na robotach. Już po kilkunastu minutach można było zobaczyć efekty ich pracy. Były to jeżdżące i świecące różnymi kolorami Ozobot´y. Młodzi informatycy dzięki współpracy, świetnie poradzili sobie z programowaniem.”

Julia

„Umiejętność programowania to duża pomoc w znalezieniu pracy jako np. informatyk, programista. Jestem na etapie wyboru szkoły średniej, a te warsztaty utwierdzają mnie w przekonaniu, że informatyk i programista to zawód przyszłości. Już od najmłodszych lat można zacząć się uczyć programowania. W ramach projektu „W czasoprzestrzeni” mogliśmy doświadczyć tej nauki.

Uczestnicy projektu byli zachwyceni, ponieważ mogli poczuć się jak prawdziwi programiści - programowali roboty. Ozobot´om można było zaprogramować różne funkcje, np. taniec, jazda zygzakiem, efekty świetlne oraz wiele innych. Uczniowie pod koniec spotkania jednogłośnie stwierdzili, że to było świetne doświadczenie i prosili trenera warsztatów, aby kolejne zajęcia odbyły się jak najszybciej.”

Piotr

„W warsztatach „Wolnej strefy” z robotyki i programowania uczestniczyło 15 młodych. Naszym trenerem była pani Elżbieta Śliz, której przyświecała myśl: „Nauczanie przez działanie”. Spotkanie zaczęliśmy od wprowadzenia do programowania za pomocą kodu binarnego. Następnie uczestnicy zostali rozdzieleni na 6 grup, a każda z nich otrzymała małego i sprytnego robota. Teraz zaczęła się prawdziwa zabawa! Programowaliśmy trasę robotów, za pomocą programu Ozoblocky. Ustawialiśmy czas, ruch, efekty świetlne, dźwięki, a następnie nasze ustawienia załadowaliśmy naszym Ozobot´om, za pomocą światła wysyłanego z monitora w kierunku robota.”

Krystian

„Ozobot umożliwił nam płynne przejście od kodowania offline do kodowania przy pomocy tabletów lub monitorów komputerów. Bez problemu mogliśmy zakodować sposób poruszania się i efekty świetlne Ozobot'a za pomocą tabletu lub ekranu monitora, bez żadnych kabli.

              Co wtorek spotykają się na warsztatach w „Wolnej strefie” z robotyki i programowania prowadzonych przez panią inż. Elżbietę Śliz. Pracują wykorzystując roboty edukacyjne Ozobot oraz puzzle do nauki kodowania i programowania. Młodzi zdolni z Brzyskiej Woli posługują się narzędziami dydaktycznymi, które z powodzeniem mogą być wykorzystywane nie tylko w przypadku nauki programowania najmłodszych, ale również w przypadku starszych pasjonatów cyfryzacji. Teraz zdobywają wiedzę i umiejętności, aby następnie przekazać ją młodszym kolegom i koleżankom.

            Zaczęli od nauki kodowania binarnego, odwiedzili świat Logomocji, aby później poznać Ozobot´y i środowisko ich pracy. Łączenie kodowania za pomocą sekwencji kolorów z programowaniem robotów na platformie ozoblockly.pl wymagało od uczestników projektu „W czasoprzestrzeni”, zadaniowego podejścia do problemu, umiejętności przewidywania skutków swoich działań, logicznego algorytmicznego myślenia.       

„Lubię popatrzeć sobie na czas,

co gdzieś już pobiegł...”

J. Papuziński

            Podróże w czasie i przestrzeni do jedne z założeń projektu realizowanego w ramach programu „Równać szanse”. W dniu dzisiejszym - 30 marca 2021 r.- odbyliśmy podróż do przeszłości – ten sam dzień, ten sam miesiąc, tylko rok nie ten - 1945. Impulsem do podróży był wiersz Joanny Pollakównej oraz kilka fotografii z minionych lat, a na każdej z nich postać młodej kobiety – Janiny Przysiężniak ps. „Jaga”.

„Stare fotografie”

Twarze tych młodych kobiet
tak pełne uroku
– ta z półuśmiechem,
ta z kpiącym wyzwaniem,
nieodwołalnie odpływają w mroku.
A co z uśmiechem?
Co z niemym pytaniem?

Proch przyjął prochy,
ziemia zżuła kostki,
z ciał wypijały sok drzewa wysokie.
Lecz w jakim wietrze rozsnuły się głosy?
Co z żartem płochym?
Co z dziwnym urokiem?

„Czas płynie nieubłaganie. Chwile utrwalone na fotografiach pozostają, jednak nie ma już kobiety tam przedstawionej. Jej ciało zostało unicestwione. Pozostał pojedynczy ślad na fotografii – uśmiech, mina, sytuacja...” - podsumowuje Ola.
            „Jaga” stała się inspiracją naszej podróży do przeszłości, nie dlatego, że jest lokalną bohaterką, że była łączniczką i sanitariuszką AK, a jej mężem był major Franciszek Przysiężniak, ale dlatego, że właśnie dzisiaj obchodzimy 76. rocznicę tragicznej śmierci młodej kobiety i jej nienarodzonego dziecka.

            O świcie nasz wysłannik udał się na cmentarz i w naszym imieniu zapalił znicz na grobie Janki, a w godzinach popołudniowych odbyliśmy wirtualny spacer do przeszłości, w trakcie którego sami wyszukiwaliśmy informacji o bohaterce w dostępnych źródłach naukowych, publikacjach książkowych, blogach internetowych, wpisach. Kiedy posiedliśmy wiedzę i wymieniliśmy się informacjami, ciekawostkami z życia „Jagny”, zajęliśmy się redagowaniem biogramów.       

Zuzanna Leniart:

Przez dwa miesiące uczestniczyliśmy w warsztatach z mechaniki i inżynierii, podczas których doskonaliliśmy swoje umiejętności manualne oraz rozwijaliśmy swoją kreatywność. Na zajęciach zajmowaliśmy się układaniem modeli konstrukcyjnych z klocków. Mieliśmy do zbudowania 15 modeli. Instrukcję wybranego modelu mogliśmy znaleźć w aplikacji mobilnej, która za pomocą animacji 3D prowadziła nas krok po kroku do skonstruowania wybranych pojazdów. Do zbudowania mieliśmy min. monster tracka, quada, helikopter i wiele innych.

Poprzez budowanie, poszerzaliśmy swoje umiejętności i wiedzę na dane tematy. Teraz już wiemy, jak działa napęd zębatkowy, moduł napędowy czy jak zbudować silnik. Podczas warsztatów poznałam najważniejsze aspekty mechaniki i inżynierii.

Małgorzata Staroń:

            Spotkania projektowe dają mi dużo radości! Oprócz tego, że uczymy się dobrej komunikacji z firmami, w których zamawiamy potrzebne do projektu materiały, negocjujemy ceny, planujemy swoje działania, zdobywamy nowe umiejętności z inżynierii i mechaniki, to oczywiście doświadczamy dobrej zabawy. Na ostatnich czwartkowych warsztatach nagrywaliśmy film, w którym prezentujemy wykonane przez nas pojazdy. Filmik nagrywał nasz kolega Piotrek Ćwikła. Wyszło naprawdę fajnie! Wszystko zrobiliśmy sami bez pomocy dorosłych. Pod koniec zajęć czekała nas niespodzianka w postaci słodyczy! Koleżanki, które zrobiły zakupy, wiedziały na co mamy ochotę!

Zuzanna Wnuk:

            Rozwijanie umiejętności i bezpieczny kontakt to jedne z priorytetów dobrego projektu. Dzięki tym celom podczas warsztatów projektowych „W czasoprzestrzeni” realizowanych w ramach programu „Równać szanse” odkrywaliśmy, jak to jest konstruować niecodzienne pojazdy z setek komponentów. Następnie mogliśmy tchnąć w nie życie, dzięki specjalnym elementom napędów i zorganizować wyścigi.

Dominika Socha:

            Warsztaty z inżynierii pojazdowej mogę podsumować trzema słowami: Nauczanie przez działanie. To dobra zabawa połączona z nauką i doświadczaniem nowości. Podczas warsztatów pierwszy raz budowałam pojazdy z kloców konstrukcyjnych. Do tego typu zadań trzeba mieć dużo cierpliwości. Tym, którzy mieli jej nieco mniej, pomocą służył nasz kolega Krystian Staroń. Jest świetny w te klocki!

Anna Jachimowicz:

            Na warsztatach z konstrukcji i mechaniki główną rolę pełniły modele. Co prawda, nie modele jako ludzie, ale modele – roboty. Zaczęliśmy konstruować pojazdy mechaniczne z klocków, które zamówiliśmy na poprzednich zajęciach. Jak się okazało, nie było to wcale takie proste zadanie, jak się tego spodziewaliśmy. Mimo to udało nam się ułożyć kilka modeli, dzięki czemu nabraliśmy nowych umiejętności i poszerzyliśmy swoją wiedzę, poznając funkcje różnych elementów konstrukcyjnych. Zajęcia szczególnie rozwinęły naszą pomysłowość, kreatywność oraz zaradność.          

                W lutym odbyły się pierwsze warsztaty z mechaniki oraz inżynierii konstrukcyjnej  i od razu sukces! Przyszliśmy na  godzinne zajęcia, a przez kilka godzin odkrywaliśmy niesamowite zestawy naukowe do poznawania zasad mechaniki i inżynierii. Piętnaście zestawów z dziesiątkami modeli konstrukcyjnych o różnym poziomie trudności, z tysiącami komponentów do zmontowania. Mieliśmy okazję zbudowania: monster tracka, quada, maszyn ciężarowych, jednośladów, helikoptera, łazika, pojazdów wodnych, dźwigu elektrycznego i samochodu z silnikiem elektrycznym, w którym możliwa jest ręczna interakcja za pomocą pokrętła transmisji i kierownicy.

Klocki technologic to bogate laboratorium, przy użyciu, którego, podczas zabawy, nauczyłam się podstawowych zasad mechaniki i inżynierii.- Wiktoria

           Poprzez eksperymenty doskonaliliśmy swoje umiejętności, poszerzając wiedzę naukową i technologiczną. Po zajęciach już znamy elementy przeniesienia napędu: mechanizm różnicowy, napęd zębatkowy, moduł napędowy, śruba ślimakowa, wiemy jak zamontować dwa silniki elektryczne do napędu na tylne koła i kierownicę. Poznaliśmy działanie dźwigni i przekładni zębatych, układu skrętu i zawieszenia niezależnego.

W łatwy i przyjemny sposób poznałam zasad hydrodynamiki i inżynierii morskiej! - Julia.
Podczas prac warsztatowych korzystaliśmy z bogato ilustrowanych podręczników naukowy. Dodatkowo budowaliśmy modele za pomocą aplikacji z Laboratorium Mechaniki, która poprowadziła nas krok po kroku przez montaż pojazdów za pomocą animacji i interaktywnych modeli 3D.

Pracowałem z zestawem pojazdów z Antarktyki, dzięki któremu wyruszyłem w podróż po krainie śniegu, przełamując lody zimnej mechaniki i inżynierii! - Bartek

            1 lutego poznaliśmy uczestników projektu „W czasoprzestrzeni”. To piętnaścioro energicznych, odważnych  i kreatywnych młodych ludzi zainteresowanych proponowanymi działaniami.

            Za nami pierwsze spotkania wyznaczające tematykę i cele naszych zadań, które moglibyśmy streścić w trzech harcerskich słowach:

WCZORAJ – DZIŚ – JUTRO, czyli
PRZESZŁOŚĆ - TERAŹNIEJSZOŚĆ – PRZYSZŁOŚĆ.

            Dokonaliśmy pierwszych zakupów urządzeń i materiałów potrzebnych do przeprowadzenia warsztatów z robotyki i programowania oraz mechaniki konstrukcyjnej. Wtedy to odkryliśmy wśród nas świetnych strategów, negocjatorów, ekspertów w komunikacji interpersonalnej i informatyków. Umiejętności te były przydatne w:

            „Bałam się rozmów z dorosłymi, a okazało się, że strach ma wielkie oczy. Nie wierzyłam, że dorośli potraktują nas poważnie.” - Magda.

„To miłe, kiedy starania przynoszą spodziewane efekty. Odnalazłem w sobie smykałkę do handlu.” - podsumował Krystian.

            Projekt „W czasoprzestrzeni” realizowany jest w ramach programu Równać Szansę, sfinansowany przez Polsko-Amerykańską Fundację Wolności za pośrednictwem Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży.

porównywaniu ofert,
rozmowach telefonicznych,
e-mailowych zapytaniach rabatowych,
negocjacji cen,
zamówieniach.

Szanowni Państwo. W imieniu Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności oraz Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży gratuluję otrzymania dotacji w kwocie 8500 zł w Regionalnym Konkursie Grantowym Programu Równać Szanse 2020 na realizację projektu W czasoprzestrzeni. Serdecznie gratulujemy i zapraszamy do współpracy.

Pozdrawiam, Paweł Walecki

Kto może wziąć udział w projekcie? - Bezpośrednimi beneficjentami projektu jest młodzież w wieku 13-15 lat zamieszkująca wieś - Brzyska Wola, zainteresowana proponowanymi działaniami.
Jak długo trwa projekt?  - Od 1 lutego 2021 r. do 31 lipca 2021 r.
Co proponujemy W CZASOPRZESTRZENI ?
Zanurzenie się w:
PRZESZŁOŚCI
Aktywność młodzieży w działaniu w ramach „Pętli czasu”:
•    wędrówka szlakiem lokalnych bohaterów,
•    weekend z duchem w "Zagrodzie Międzyczas" - poznanie lokalnej historii,
•    poszukiwanie informacji o "Dziewczynach wyklętych" (tu: Krystyna Świątoniowska i Janina Przysiężniak),
•    organizacja napowietrznego kina 3D - "Wołyniak - Legenda prawdziwa".
TERAŹNIEJSZOŚCI I W MIĘDZYCZASIE
Aktywność młodzieży:
•    orientacja terenowa, określanie kierunków i własnego położenia, czytanie mapy,
•    wzywanie pomocy, pierwsza pomoc przedmedyczna,
•    obozowanie,
•    budowa i lokalizacja schronień,
•    ogień – rozpalanie metodami tradycyjnymi i alternatywnymi,

•    woda – pozyskiwanie i filtracja,
•    zielona kuchnia – czyli gotowanie w terenie.
PRZYSZŁOŚCI
Aktywność młodzieży:
"Wolna strefa" robotyka i programowanie
•    Nauka kodowania.
•    Poznanie kodowania binarnego.
•    W świecie Logomocji.
•    Wizualne projekty w Baltie. 
•    Kodowanie w Scretch’u.
•    Kodowanie z Robotem - Ozobotem:
- poznanie Ozobotów i środowiska ich pracy,
- tworzenie labiryntów – komendy obrazkowe,
- Ozobot - programowanie,
- projektowanie zadania dla Ozobota –programowanie w Blockly,
•    Przekazywanie zdobytej wiedzy młodszym kolegom.

"W czasoprzestrzeni'

            Na prośbę pani Prezes Instytutu Edukacji Pozytywnej - Małgorzaty Nowickiej, pod koniec 2020 roku, nasi szkolni mediatorzy wzięli udział w akcji “Dobre praktyki”. Zaczęli od zredagowania scenariusza, a następnie nagrali film. Dzięki temu powstał interesujący  cykl edukacyjny „Dobre praktyki”.

           Wchodząc na poniższy link, możecie zobaczyć rezultaty naszej współpracy. Mamy nadzieję, że ten filmik przyczyni się do promocji mediacji oraz będzie inspiracją w organizacji dobrych praktyk w placówkach, które dopiero wprowadzają mediację i komunikację bez przemocy.

          Film powstał w ramach programu współfinansowanego ze środków Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020 przekazanych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej.

Opiekunowie:

Ewa Kycia i Edyta Kusa

 

"Mediacje rówieśnicze"

 Podsumowanie_projektu_Plaster_miodu.pptx

                  Dnia 5,6,7 listopada 1928 roku założono ogród szkolny i posadzono 38 sztuk drzewek oraz 48 sztuk krzewów malin i porzeczek. W dniu 8 XI odbyło się uroczyste poświecenie sadu gminnego i szkolnego. Czytamy w kronice szkolnej Szkoły Podstawowej w Brzyskiej Woli, dziś imienia Józefa Świątoniowskiego - pomysłodawcy ówczesnego zamierzenia. „Po 91 latach historia zatacza koło.”- stwierdził sekretarz Urzędu Gminy w Kuryłówce pan Roman Szałajko.

              27 listopada br. o godz. 11.00 ks. Henryk Skałuba dokonał poświęcenia ogrodu edukacyjno-sensorycznego przyjaznego ludziom i pszczołom „Plaster miodu” i tak jak wtedy w uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz gminnych, dyrektorzy poszczególnych jednostek, zaproszeni goście, sponsorzy, grono pedagogiczne, rodzice, dzieci oraz mieszkańcy wsi. Zgromadzeni w sali gimnastycznej obejrzeli występ przedszkolaków oraz spektakl na podstawie książki F. H. Burnett „Tajemniczy ogród”. Tego dnia podsumowano konkurs plastyczny „W Krainie Kreatywności” na projekt ogrodu edukacyjno-sensorycznego, w którym najwyżej oceniona została makieta Dominiki Sochy. Był to też czas podziękowań skierowanych przez dyrektora szkoły pana Andrzeja Domagałę oraz Grupę Aktywnie Twórczą ku: sponsorom, trenerom warsztatów, nauczycielom, rodzicom, a przede wszystkim uczniom, którzy najbardziej wierzyli w powodzenie oraz realizację wszystkich celów i zamierzeń. Puentą spotkania stały się wersy utworu lirycznego lokalnej poetki Jolanty Szal-Mach:

„idealny poranek do malowania
w lesie brzozy w jesiennych sukienkach
przejściowych płaszczykach
darujące nieśmiało uśmiechy
gładzące włosy ciszy
w zielniku ostatnie
mięsiste listki tymianku
błyszczące igły rozmarynu
postrzępione liście mięty pieprzowej
wariujące po płótnie
wręcz odurzające zapachem
w ogrodzie bukiet ziół
przepleciony kokardą smaku
rozpalający wilgotny odcień dnia
przemienia płótno
w pachnący zielnik”

                    Wychodząc naprzeciw wyartykułowanym potrzebom uczniów naszej szkoły, którzy pragnęli mieć swoje miejsce w otoczeniu placówki, tzw. wolną strefę, urodził się w naszych głowach pomysł, aby na skwerze przed budynkiem powstał ogród. Ale nie zwykły ogródek, lecz ogród edukacyjno-sensoryczny, który czytamy za pomocą zmysłów. Gdzie emitowane przez specjalnie dobraną roślinność doznania estetyczne, zapachowe, dźwiękowe czy dotykowe, stymulują ośrodkowy układ nerwowy i mózg do efektywniejszego działania. Przy tym przebywanie na łonie natury, wśród przyrody, daje odczucie relaksu i odprężenia.

                   Wiedząc, jak duży wpływ na samopoczucie i sprzyjające warunki terapii w rozwoju dzieci ma tego typu założenie, nasz ogród głównie pełni funkcję dydaktyczną i terapeutyczną. Biorąc pod uwagę, że u ludzi najbardziej rozwinięta jest percepcja wzrokowa, przy projektowaniu ogrodu szczególny nacisk położyliśmy na uruchomienie innych zmysłów, aby to bodźce pozawzrokowe stanowiły atrakcję. Staje się on w ten sposób enklawą zabawy, terapii oraz wypoczynku dla osób w każdym wieku, zdrowych jak i chorych.

                  By umiejętnie korzystać z ogrodu sensoryczno-edukacyjnego „Plaster miodu”, przybyła do nas z Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej w Leżajsku pani Ewa Dubiel, która przeprowadziła z każdą grupą zadaniową, zwaną Rojem, warsztaty sensoryczne. Głównym założeniem warsztatów było oddziaływanie na wszystkie pięć zmysłów, tj. słuchu, dotyku, smaku, zapachu i wzroku. Uczniowie przy dywanie zapachowym rozpoznawali aromat: lawendy, mięty, melisy, szałwii, oregano, lubczyku, tymianku. Poprzez dotykanie ziół zapach unosił się na sporą odległość, tak, że każdy uczestnik mimowolnie rozkoszował się ich wonią. Pani nie mówiła: „Nie dotykaj, bo się ubrudzisz!”, ale zachęcała do zabawy piaskiem, kruszywem, kasztanami, drewnem, roślinami. Wyśmienicie poradzili sobie z utrzymaniem równowagi, przeskakując po dębowych pniaczkach do barwnego wrzosowiska. Pod koniec każdych zajęć, ponieważ pogoda nie rozpieszczała, ogrzewali się w klasach, pobudzając zmysł smaku. Z zamkniętymi oczyma bezbłędnie rozpoznawali kosztowane owoce i warzywa.             

         Konkurs objął swoim zasięgiem Brzyską Wolę i Wólkę Łamaną, miał na celu:

•      zachęcenie mieszkańców do poprawy estetyki swojego otoczenia,
• troski o przydomowe ogrody,
• promocję roślin miododajnych,
• prezentację najciekawszych rozwiązań i pomysłów w zagospodarowaniu własnej posesji. 

           Jury w składzie: Edyta Kusa, Ewa Kycia oraz Elżbieta Śliz podczas przeglądu jesiennych ogródków przydomowych oceniało:

• dobór i kompozycję roślinną (różnorodność),
• ogólny porządek na posesji i wokół niej,
• pomysłowość,
• oryginalność aranżacji,
• estetykę,
• czystość.

                

• zapachowe, bo wiele z nich, wydziela przepiękne zapachy,
• dotykowe, bo większość jest bardzo przyjemna w dotyku,
• akustyczne, które relaksują, specyficznie szumiąc na wietrze,
• smakowe,
• ozdobne z kwiatu, koloru czy kształtu.

              Jeśli zginie ostatnia pszczoła, to ludzkości zostaną jeszcze 4 lata życia. – powiedział pan Władysław Bachórz parafrazując słowa Alberta Einsteina. Biorąc pod uwagę, że najmłodsi mieszkańcy Brzyskiej Woli planują pożyć trochę dłużej, chcieli ubogacić swoją wiedzę w tym temacie. Warsztaty pszczelarskie, przeprowadzone w ramach projektu „Plaster miodu – ogród edukacyjno-sensoryczny przyjazny ludziom i pszczołom”, to świetna okazja, aby poznać życie małych, pracowitych owadów, które są nieodłączną częścią naszego ekosystemu. Dzięki zapylaniu roślin zapewniają ciągłość gatunków.

                     Pszczela rodzina to jeden wielki perfekcyjny organizm, złożony z tysięcy małych organizmów. Samotna pszczoła ginie bardzo szybko, ale pszczela rodzina jest w stanie przeżyć lata. Jak to się dzieje? Pszczoły komunikują się pomiędzy sobą przy pomocy chemicznych sygnałów oraz drgań powietrza. Potrafią regulować temperaturę i wilgotność w ulu, ale także ostrzegać się przed niebezpieczeństwem i wspólnie atakować. Podejmują decyzję o zmianie władzy w ulu – mogą wygonić starą królową i wspólnie intronizować nową. Kiedy uznają, że w ulu nie ma wystarczającej ilości miejsca, część z nich wylatuje z niego zakładając nowe rodziny. Zawdzięczamy im naprawdę wiele – i warto o tym pamiętać...-
z pasją opowiadał pan Władysław.                   

                Wytrwałość i cierpliwość, połączona z pasją, wiedzą i pracowitością, zawsze pozwala zrealizować zamierzone cele. Tak dzieje się i w ogrodzie pana Piotra Kiełbonia, który w słoneczny, jesienny dzień odwiedzili uczniowie klasy II. Przekonali się, że hobby taty Julki owocuje smacznymi jabłkami, które sam wyhodował, bo pan Piotr potrafi ,,szczepić” drzewka owocowe, które potem przenosi do swojego ,,mini sadu”. Dzieci miały okazję rozpoznawania jabłoni, grusz, czereśni, wiśni, śliw i brzoskwiń, porównując sylwetki drzew, korę pokrywającą pnie, oraz różne kształty i kolory liści owocowych drzew. Zostały też zaproszone do wyjątkowego zakątka, gdzie młode, zaszczepione wiosną drzewka ,,uczą się życia”, otoczone szczególna opieką gospodarza. Uczniowie dowiedzieli się, że te młode, zaszczepione na dzikich pędach zrazy drzew szlachetnych, już niedługo znajdą swój stały dom w przyszkolnym ogrodzie sensorycznym, który powstaje w ramach projektu ,,Plaster miodu” – ogród edukacyjno – sensoryczny przyjazny ludziom i pszczołom”. Nastąpi to w  ciągu kilku tygodni, bo pan Piotr wyraźnie zaznaczył, że przyroda nie lubi pośpiechu i  wszystkie prace w sadzie i ogrodzie muszą być wykonywane w czasie sprzyjających warunków atmosferycznych i z uwzględnieniem cyklu rozwojowego poszczególnych roślin.

             Początek tygodnia uczniowie ze Szkoły Podstawowej im. Józefa Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli rozpoczęli w myśl słów piosenki Jonasza Kofty :

Bluszczem ku oknom
Kwiatem w samotność
Poszumem traw
Drzewem, co stoi -
Uspokojenie
Wśród tylu spraw

Pamiętajcie o ogrodach -
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście…

bowiem w poniedziałek, 23 września, dobyły się warsztaty z architektem krajobrazu –panią Katarzyną Sochą. Podczas spotkań pani Katarzyna przybliżyła dzieciom i młodzieży tajniki swojej pracy, a przy pomocy pytań ukrytych w krzewach sprawdziła ich wiedzę z szeroko pojętego ogrodnictwa. W czasie zajęć uczniowie nauczyli się rozpoznawać w terenie gatunki drzew i krzewów, rosnących w otoczeniu szkoły oraz rozwijać umiejętności projektowania i planowania, oparte na kreatywności, talencie artystycznym i logicznym myśleniu.

Czy jest lepszy sposób nauki od obserwowania ekspertów podczas pracy?

                    Nie, dlatego uczniowie z wielką uwagą przyglądali się sztuce formowania przyschniętego drzewka przez hobbystkę sztuki Bonsai. Oczywiście można rozpocząć przygodę z Bonsai po zakupie drzewka w sklepie, ale najlepszym sposobem, aby zacząć, może być zrobienie drzewka samemu. I tak też się stało, po szczegółowej instrukcji i cennych radach pani Katarzyny, uczniowie wzięli do rąk sekatory, nożyce i zaczęli formować przyszkolne krzewy. Mając w pamięci słowa, że: „Bonsai to nie wyścig, ale niekończąca się podróż”, uczniowie wiedzieli, iż efekt ich pracy to nie cel ostateczny.

Kiedy?

             W sobotni poranek (21 września 2019 r.), zamiast wylegiwać się w łóżkach, stawili się przed Szkołą Podstawową im. Józefa Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli.

Kto?

            „Siedmiu wspaniałych”, aktywnych rodziców, w osobach: Waldemar Ćwikła, Andrzej Femiak, Stanisław Gorący, Paweł Jaśkiewicz, Jan Kusy, Ryszard Staroń, Andrzej Winiarski oraz dwóch pracowników placówki: Damian Kubrak, Krzysztof Majcher!

Po co?

              Aby wyzwalać społeczną energię i spełniać marzenia o edukacyjno-sensorycznym ogrodzie przyjaznym ludziom i pszczołom „Plaster miodu”!               

                11 września podczas spotkania z rodzicami Grupa Aktywnych Twórczo promowała w lokalnym środowisku projekt „Plaster miodu” ogród edukacyjno-sensoryczny przyjazny ludziom i pszczołom, dofinansowany z Programu Działaj Lokalnie IX Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności realizowanego przez Akademię Rozwoju i Filantropii w Polsce. Uczestnikom, w formie prezentacji multimedialnej, zostały przedstawione cele, działania, spodziewane efekty oraz kosztorys projektu. Dyrektor szkoły wraz z koordynatorem zachęcali do współpracy, udziału w warsztatach i konkursach oraz pomocy przy realizacji ogrodu. Mieszkańcy zadeklarowali wsparcie! To nas cieszy i motywuje…
                Podczas spotkania zostały rozdane ulotki promujące Program Działaj Lokalnie.

                Wrzesień to początek roku szkolnego, ale też pierwsze naoczne działania we wsi Brzyska Wola (powiat leżajski) w ramach programu Działaj Lokalnie. Rozpoczęły się bowiem warsztaty terenowe.

               W słoneczny poranek, ochoczo, bo w towarzystwie zielarza- fitoterapeuty i pasjonata zdrowego stylu życia, grupa uczniów wyemigrowała z murów szkoły na otwartą przestrzeń łąki. Osobiste spotkania z roślinami, budowanie z nimi więzi, poznawanie ich botaniki było głównym celem wyprawy. Łąki, po których stąpali stanowiły żywe, doskonale wyposażone laboratorium zielarskie - miejsce, gdzie ciągle odkrywali tajemnice roślin, ich właściwości, smak, zapach.            

               W dniu 8 sierpnia 2019 r. podsumowano kolejną edycję ogólnopolskiego programu „Działaj Lokalnie” Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności realizowanego przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce przy współpracy z Fundacją Fundusz Lokalny w Leżajsku. W uroczystym ręczeniu dotacji wzięli udział: Stanisław Chmura - prezes zarządu Fundacja Fundusz Lokalny w Leżajsku, Elżbieta Strug - członek zarządu oraz przedstawiciele dotowanych stowarzyszeń i grupy nieformalnej.

        W sali konferencyjnej Muzeum Ziemi Leżajskiej swoje projekty przedstawiły dwa stowarzyszenia: Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Sarzyna, Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Wólka Grodziska oraz Szkoła Podstawowa im. Józefa Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli reprezentująca Grupę Aktywnych Twórczo (GAT). Zaproszeni goście, zabierając głos, zwrócili szczególną uwagę na rolę, jaką pełnią działania aktywizujące społeczność na rzecz dobra wspólnego, podkreślając, że działania skierowane do dzieci i młodzieży stanowią najlepszą naukę. Gospodarze w swoich wystąpienia podziękowali członkom organizacji za kreatywność i zaangażowanie w opracowanie pomysłów.

„Plaster miodu – ogród edukacyjno-sensoryczny przyjazny ludziom i pszczołom”

                W dniu 31 maja (piątek) od godziny 10:20 uczniowie naszej szkoły wraz z nauczycielami i panią dyrektor ochoczo zabrali się do prac przy mającym powstać ogrodzie edukacyjno-sensorycznym „Botanika zmysłów”. Każdy uczeń chwycił łopatę, motykę, grabki i wszyscy zaczęli ściągać darń. Jedni kopali, drudzy nakładali na taczki, inni wywozili. Każdy pracował na miarę swoich możliwości. Uczniowie wykopali rów, przygotowując w ten sposób miejsce do osadzenia krawężników przez rodziców.

                        Pogoda w ten dzień nam dopisywała, chęci do pracy również. Pracując, każdy z nas uświadomił sobie, że to co robimy to powstaje dla nas - całej społeczności szkolnej. Ogród będzie miał charakter poznawczy bo  słuchem, węchem, dotykiem i smakiem będziemy poznawać świat.

                26 kwietnia klasa druga podsumowała projekt czytelniczy „Podróże po kulturze”. Uroczystość uświetnili swoją obecnością pan Wojciech Kostek- dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Leżajsku wraz z panią Moniką Golenia-Kmiecik, która przez dwa semestry prowadziła zajęcia z dziećmi.

           Pierwsza część podróży odbyła się w sali gimnastycznej, gdzie uczniowie wraz z wychowawczynią Beatą Socha, przedstawili krótką część artystyczną. Były qwizy dla młodszych i starszych kolegów, kilka ciekawostek o poznanych krajach, a także pokaz wybuchu wulkanu. Dzieci zatańczyły „Zorbę”, a na koniec zaprosiły wszystkich do wspólnej zabawy „A ram zam zam”. Po wyczerpującym tańcu uczniowie otrzymali upominki od pani dyrektor Beaty Kamińskiej. Wychowawczyni zaprosiła gości i rodziców do klasy na drugą część podróży. Podziękowała pani Monice Goleni-Kmiecik za wspólne podróżowanie, a rodzicom i sponsorom za pomoc w zorganizowaniu tej uroczystości.

         W klasie uczniowie pod czujnym okiem rodziców i z pomocą pań Moniki i Beaty, samodzielnie przygotowały sałatkę grecką i pizzę. Dziękujemy pizzerii „Leśniczówka” z Brzyskiej Woli za dostarczenie produktów niezbędnych do wykonania pizzy oraz pizzerii „Słoneczna California” z Kuryłówki za ciasto. Pizza była wyborna, sałatka wyśmienita, a radość dzieci wręcz nieopisana.

               Pan dyrektor Wojciech Kostek obserwował całą zabawę, był pod ogromnym wrażeniem i zapowiedział, że będzie chętnie uczestniczył w kolejnych przedsięwzięciach realizowanych przez klasę.

                  Klasa I rozpoczęła zajęcia czytelnicze ,,Podróże po kulturze” realizowane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną w Leżajsku. Zajęcia prowadzone są przez Panią Monikę Golenia-Kmiecik, psychologa poradni. Celem zajęć jest m. in. kształtowanie i rozwijanie umiejętności poprawnego czytania ze zrozumieniem, rozwijanie koncentracji i poprawności ortograficznej, zapoznanie z historią, zabytkami i zwyczajami wybranych krajów europejskich i zachęcanie dzieci oraz ich rodziców do wspólnego czytania. Uczniowie w niekonwencjonalny sposób poszerzają wiedzę o państwach Europy, dowiadując się o ich kulturze, tradycji, historii, ciekawych miejscach i zwyczajach. Są tańce i potrawy, charakterystyczne dla danego państwa.  Dzieci mogły skosztować sera feta i dowiedzieć się, że „ryba po grecku” i „sałatka grecka” mają niewiele wspólnego z Grecją. Pierwszaki próbowały  też swoich talentów tanecznych i poznały podstawowe kroki „Zorby”. A Grecja, to dopiero pierwszy kraj, który poznały w ramach projektu.

                     Koniec podróży po Europie, w ramach projektu, przewidywany jest po pierwszym półroczu klasy drugiej.

"Podrórze małe i duże"

             W ramach programu „Książki naszych marzeń” szkoła przystąpiła do projektu z zakresu edukacji czytelniczej, który  skierowany był do uczniów klas I – VI Szkoły Podstawowej oraz Oddziału Przedszkolnego. Założeniem projektu było kształcenie nawyków czytelniczych uczniów oraz wspomaganie rozwoju emocjonalnego i moralnego dzieci. W projekt zaangażowano nauczycieli wszystkich przedmiotów. 11 czerwca odbyło się podsumowanie całej pracy podjętej w projekcie. Udało się zrealizować następujące wydarzenia:

- w bibliotece przez cały rok prowadzone były zajęcia doskonalące umiejętność czytania

- przeprowadzono konkursy: recytatorski pod hasłem  „Mistrz recytacji” oraz plastyczny zatytułowany „Baśniowy świat Andersena”;

-  wyłoniono „mistrzów czytelnictwa” w klasach IV –VI;

- w bibliotece odbywały się zajęcia kół zainteresowań;

-  przeprowadzono akcję „Starsi czytają młodszym”;

- na lekcjach matematyki rozwiązywano zadania tematycznie związane z książką;

-  w czasie lekcji z j. angielskiego czytano i tłumaczono dzieciom bajki;

- starsi uczniowie  czytali  utwory Szekspira w oryginale;

-  na lekcjach religii uczniowie czytali Nowy Testament;

-  podczas zajęć z  przyrody przygotowano uczniów do przedstawienia „Ekokapturek”;

- lekcje  wychowania fizycznego zaowocowały przygotowaniem gazetki na temat „Polscy Mistrzowie Sportu”;

-  uczniów klasy I pasowano uroczyście na czytelników biblioteki szkolnej;

-  zorganizowano spotkanie autorskie z poetą Stanisławem Kornasiewiczem;

- przygotowano gazetkę  zawierającą złote myśli o książkach;

-  wygłoszono referat dla rodziców na temat „ Zalety czytania dzieciom”;

-  zaproszono również rodziców do szkoły, aby czytali najmłodszym ich ulubione bajki;

- najmłodsi uczniowie z Oddziału Przedszkolnego opracowali ilustrowaną książeczkę pod tytułem „Czarodziejski świat oczami dzieci”.                           

               Uczniowie naszej szkoły oraz dzieci z oddziału przedszkolnego  wzięły udział w spotkaniu autorskim z Panem Stanisławem Kornasiewiczem, autorem bajek i wierszy  dla dzieci. Pomysłodawczynią i organizatorką spotkania była pani Helena Stepaniak- nauczyciel bibliotekarz. Pisarz przywitany został recytacją wiersza „Mały jeż” przez uczniów klas I-III na tle  pięknej scenografii, którą  stanowiły wykonane przez dzieci prace plastyczne będące ilustracjami do bajek  i wierszy Pana Stasia. Zaproszony gość zapoznał dzieci z treścią książek  „Wiklinowe sny”, „Bajki Pana Stasia” i „Historia plastikowej buteleczki”. Uczniowie mieli możliwość zadawania autorowi  pytań na temat Jego pracy. Zakupili też przepięknie ilustrowane bajki. Na zakończenie spotkania panie dyrektor Beata Kamińska i Helena Stepaniak wręczyły autorowi upominek oraz kwiaty  w podziękowaniu za niezwykłe spotkanie.

            Celem ogólnym projektu jest wzmocnienie współpracy pomiędzy uczniami, rodzicami i nauczycielami oraz przedstawicielami innych środowisk działających na terenie szkół w całej Polsce poprzez opracowanie, upowszechnienie i wdrożenie modelowych rozwiązań. Szkolenia to pierwszy, bardzo ważny etap, podczas którego przedstawiciele szkół zdobywają wiedzę i uczą się  jak program współpracy stworzyć. Warsztaty pomogą stworzyć, a następnie zweryfikować i udoskonalić opracowany program.
             Uczennice uczestniczyły w szkoleniu dotyczącym m.in.: uprawnień i sposobów działania samorządu uczniowskiego oraz zasad skutecznej współpracy w ramach samorządu, jak również z nauczycielami i dyrekcją oraz rodzicami. Rodzice w ramach szkolenia zapoznali się z zakresem uprawnień rad rodziców, praw rodziców w szkole, dobrych praktyk działań rodziców w przestrzeni szkolnej oraz zasad skutecznej współpracy z dyrekcją. Ponadto projekt ma na celu wyjaśnienie znaczenia roli oraz praw rodziców i uczniów w życiu szkoły oraz przygotowanie do ich aktywnego w nim uczestnictwa.
               Szkolenie dla dyrektorów i nauczycieli było prowadzone także 5 lutego. Miało na celu wyjaśnienie znaczenia roli oraz praw rodziców i uczniów w życiu szkoły oraz przygotowanie do ich aktywnego w nim uczestnictwa. Mamy nadzieję, że wiadomości i pomysły jakimi trenerzy projektu dzielili się z uczestnikami wzmocnią relacje pomiędzy każdą z grup i pomogą rozwinąć współpracę.