Aktualności

            Ideą konkursu „O tym się wie” było upowszechnianie wiedzy na temat Funduszy Norweskich i EOG oraz ich wkładu w rozwój ekonomiczny i społeczny Polski. To była szansa dla dzieci i młodzieży na zdobywanie i podnoszenie kompetencji cyfrowych.

            Zadaniem uczestników konkursu było przygotowanie innowacyjnych i kreatywnych prac plastycznych, wykonanych techniką cyfrową, poświęconych Funduszom Norweskim i EOG oraz ich państwom darczyńcom.

            Pracę w ramach konkursu cyfrowo- plastycznego„Fundusze Norweskie i EOG – o tym się wie!” zaczęliśmy od nabycia wiedzy geograficznej, historycznej, społecznej na temat państw darczyńców oraz ich wkładu w rozwój ekonomiczny i społeczny Polski. Ta wiedza pomogła nam w opracowaniu pomysłu, który na każdym etapie pracy podlegał modyfikacjom i ulepszeniom. Dzieliliśmy się doświadczeniami i umiejętnościami w zakresie kompetencji cyfrowych (praca od początku do końca odbywała się w sposób zdalny). Nasz krótki filmik, gif powstał z połączenia rysunku – drzewa, laptopów oraz drogowskazu - wykonanego przy pomocy aplikacji graficznej - ręką naszej uzdolnionej plastycznie koleżanki Aleksandry Bielak, do tego dołączyliśmy nasze zdjęcia (w dobie pandemii zrobiliśmy to w warunkach domowych – jakość zdjęć była różna, dlatego wpadliśmy na pomysł, aby zamienić nasze wizerunki na postacie animowane). Dodaliśmy dźwięk oraz efekty w postaci prądu przechodzącego przez przewody połączone z Funduszami Norweskimi i EOG oraz kontury państw wypełniające się barwami flag. W pracy skorzystaliśmy z: ibis Paint X (obraz), Flipaflip (animacja - kable), Capcut (chmury, odgłosy), itp.

            Zainteresowanie konkursem i liczba zgłoszonych do niego prac przekroczyły najśmielsze oczekiwania organizatorów. Na konkurs wpłynęło 2389 prac! Podział na prace w konkretnych dozwolonych formatach, przedstawia się następująco: GIF – 99 prace, JPEG – 22 prace, JPG – 404 prace, MP4 – 1251 prace, PNG – 613 prace.

Przy tak wielu zgłoszonych pracach, obrady Kapituły i proces oceny prac musiały zostać wydłużone.

            Na wyniki konkursu oczekiwaliśmy trzy miesiące i po tym czasie pod koniec czerwca dotarła do nas wspaniała wiadomość:

Szanowni Państwo,

z wielką przyjemnością informujemy, iż decyzją Kapituły Konkursowej Wasza praca plastyczna została nagrodzona w konkursie „Fundusze Norweskie i EOG – o tym się wie!”.

            Informacja o rozstrzygnięciu konkursu oraz lista zwycięskich drużyn dostępna jest na stronie www.otymsiewie.pl.

            Na początku września na stronie www pojawi się również wirtualna galeria zwycięskich prac. Na wrzesień zaplanowana jest także uroczysta gala na zakończenie konkursu.

            Serdecznie gratulujemy wygranej i nagrody głównej w postaci szesnastu laptopów i szafy do ich przechowywania oraz nagród dodatkowych dla członków drużyny (klasy VII SP im. J. Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli) oraz koordynatora Edyty Kusej. Fundatorem nagród są Fundusze Norweskie i EOG, pochodzące od państw darczyńców – Norwegii, Islandii i Lichtenstein.

Pozdrawiamy

Organizatorzy Konkursu, NASK

            1 września przewidziane jest otwarcie wirtualnej galerii zwycięskich prac, zaś uroczysta Gala Konkursowa planowana jest na 14 września.

            W dniu 27 lipca 2021 r. podsumowano kolejną edycję ogólnopolskiego programu „Działaj Lokalnie” Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności realizowanego przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce przy współpracy z Fundacją Fundusz Lokalny w Leżajsku. W sali konferencyjnej Muzeum Ziemi Leżajskiej swoje projekty przedstawiły stowarzyszenia, instytucje oraz Grupa Aktywnych Twórczo (GAT) reprezentująca Szkołę Podstawową im. Józefa Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli.

            Zaproszeni goście, zabierając głos, zwrócili szczególną uwagę na rolę, jaką pełnią działania aktywizujące społeczność na rzecz dobra wspólnego, podkreślając, że działania skierowane do lokalnych społeczności pomagają w walce ze skutkami pandemii.

            Gospodarze w swoich wystąpienia podziękowali członkom organizacji za kreatywność i zaangażowanie w opracowanie wniosków, po czym oficjalnie wręczyli dotację na realizację nagrodzonych projektów, m.in. projektu „Kwiaty na warsztat”.

            Po oficjalnej części spotkania została przeprowadzona część szkoleniowa w zakresie podstawowych warunków realizacji umowy, rozliczania dotacji oraz zasad komunikacji i promocji dla grantobiorców programu Działaj Lokalnie.

Koordynator projektu

Edyta Kusa

z przyjemnością informujemy, że nasza szkoła została zakwalifikowana do udziału w programie „Podpaski w szkole dla każdej dziewczyny” prowadzonym wspólnie przez sieć Rossmann i Kulczyk Foundation.

            Jesteśmy jedną ze stu szkół z różnych regionów Polski, która zakwalifikowała się do programu pilotażowego Kulczyk Foundation i Rossmann „Podpaski w szkole dla każdej dziewczyny”! Cieszymy się, że nasze uczennice będą miały zapewniony podczas roku szkolnego 2021/2022 darmowy dostęp do podpasek. Wraz ze środkami menstruacyjnymi dostarczymy wiedzę na temat zdrowia i higieny menstruacyjnej. Mamy nadzieję, że program Kulczyk Fundation pomoże sprawdzić, że menstruacja przestanie być tematem wstydliwym i przemilczanym, i wreszcie stanie się neutralnym tematem rozmów. Chcielibyśmy, żeby każdy młody człowiek wiedział, że miesiączka jest oznaką zdrowia i był świadom istnienia ubóstwa menstruacyjnego.

            Mamy nadzieję, że sprawi to odczarowanie, wstydliwego, tematu menstruacji, wszystkie dziewczynki będą bardziej świadome i zaopiekowane, a miesiączka stanie się naturalnym procesem fizjologicznym i oznaką zdrowia.

            W trakcie realizacji programu uczennice będą miały możliwość odbycia wolontariatu. Zachęcamy Was Młodych do promowania wiedzy na temat menstruacji wśród rówieśników oraz do obejrzenia filmików, które przybliżą Wam: Czym jest ubóstwo menstruacyjne i jak z nim walczyć?

https://youtu.be/DNQaL8fwDME

Okres menstruacji w tym regionie to dla kobiet prawdziwe piekło [Efekt Domina] - YouTube

Dominika Kulczyk była zszokowana tym, że tym kraju nie mają dostępu do podpasek - YouTube

Historia Mayi pokazuje, że menstruacja nie musi być tematem tabu [Efekt domina] - YouTube

Koordynator programu

Edyta Kusa

            Choć działania projektowe „W czasoprzestrzeni” będą trwały do końca miesiąca, wskutek licznych wyjazdów wakacyjnych w drugiej połowie miesiąca, oficjalne podsumowanie nastąpiło już teraz.

            Przygotowania zaczęliśmy od wykonania prezentacji multimedialnej, która w skondensowany sposób, treścią i obrazem, ukazała czym zajmowaliśmy się przez pół roku. To była chwila wzruszeń i wspomnień nad tym, co w tym momencie odchodzi do przeszłości. Zdobyta wiedza z zakresu kompetencji przyszłości, poznanie lokalnej historii, doświadczenia wbudowaniu relacji i komunikacji społecznych i towarzyszące temu przedsięwzięciu emocje, pozwalają nam śmiało spojrzeć w przyszłość.

            Następnie zrobiliśmy duże zakupy i przygotowaliśmy poczęstunek: świeże sałatki, przekąski, owoce, szaszłyki, kiełbaski, dipy oraz napoje, a wszystko to z myślą o zaproszonych gościach i sponsorach. W edukacyjnej zagrodzie „Międzyczas” przeszliśmy szybki kurs gotowania, więc w kuchni mogliśmy się wykazać kreatywnością. Tu prym wiodły dziewczęta, a chłopcy zajęli się stroną techniczną uroczystości.

            Po części oficjalnej podsumowań projektowych, podziękowaliśmy osobom dzięki, którym mogliśmy uczestniczyć w tym niecodziennym przedsięwzięciu, to jest zaangażowanym pracownikom Gminnego Ośrodka Kultury w Kuryłówce: paniom Agnieszce Borek-Szpetnar, Joannie Kotulskiej-Wnuk, panu Markowi Latawcowi oraz dyrektorowi panu Leszkowi Połciowi, dyrektorowi Szkoły Podstawowej im. J. Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli panu Andrzejowi Domagale, trenerom warsztatów: paniom Ewie Kycia i Elżbiecie Śliz oraz sponsorom. Byliśmy niezmiernie wdzięczni pani wójt Agnieszce Wyszyńskiej, która mimo natłoku obowiązków, zaszczyciła nas swoją obecności, przynosząc dla wszystkich uczestników projektu zdrowy i słodki podarunek.

            Wieczorem przyszedł czas kolejną dawkę lokalnej historii w filmie „Wołyniak – Legenda prawdziwa”. Był też czas na sport, bo w tym dniu był półfinał meczu piłki nożnej, więc naprędce zorganizowaliśmy sobie strefę kibica i do późnych godzin nocnych kibicowaliśmy swoim drużynom. To był udany i niezapomniany wieczór…

Uczestnicy projektu
„W czasoprzestprzeni”

Projekt „W czasoprzestrzeni” realizowany jest w ramach programu Równać Szansę, sfinansowany przez Polsko-Amerykańską Fundację Wolności za pośrednictwem Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży.

              Nie od dziś wiemy, że mężczyźni są zapalonymi fanami motoryzacji, ale dla dziejowej sprawiedliwości, łamiemy te stereotyp. Na podium w konkursie plastycznym na model designerskiego i futurystycznego projektu „pojazdu jutra” stanęły same kobiety. Coraz częściej i coraz więcej mówią o swojej miłości do motoryzacji i jak się okazało, mają też innowacyjne pomysły na pojazd, który zawojuje niedaleką przyszłość. Temat ten był bardzo interesujący, głównie ze względu na brak jakichkolwiek ograniczeń. Jedyną przeszkodą była wyobraźnia.

            Uczestnicy projektu „W czasoprzestrzeni” intensywnie zastanawiali się i prowadzili burzliwe rozmowy na temat: Jak będą wyglądać przyszłe losy motoryzacji? Efektem tych rozważań były koncepcyjne modele abstrakcyjnych pojazdów.

           Najlepsi inżynierowie wychodzili z przeróżnymi pomysłami, licząc na sukces i wielką karierę. W przypadku niektórych tak się stało. Najlepszym przykładem był Enzo Ferrari, mistrz dla miłośników szybkich samochodów. Może i taka kariera czeka na nasze laureatki?

I miejsce - Anna Jachimowicz

II miejsce - Magdalena Wilkos

III miejsce - Małgorzata Staroń

Serdecznie gratulujemy i życzymy zawrotnej kariery!

              Ta myśl księdza Jana Twardowskiego przyświecała ostatniemu spotkaniu w tym roku szkolnym, roku tak różnym, tak innym, tak męczącym. Uroczystość zakończenia roku szkolnego 2020/2021 rozpoczęło  się  uroczystą Mszą Świętą w kościele Matki Bożej Pocieszenia w Brzyskiej Woli. Następnie uczniowie, rodzice oraz nauczyciele zgromadzili się na sali gimnastycznej, by uroczyście pożegnać nie tylko rok szkolny, ale przede wszystkim rozstać się z absolwentami szkoły.  Z uwagi na specyfikę całego, ostatniego roku szkolnego, systemu pracy z jakim przyszło nam się zmierzyć, tegoroczni absolwenci postanowili pożegnać się także wirtualnie. Przygotowana uroczystość przybrała formę filmu odtworzonego zebranym gościom. Uczniowie zaprezentowali humorystyczną wersję programu telewizyjnego. Znalazły się tam Wiadomości i Koncert życzeń, było miejsce na pokaz mody, kącik filmowy i spotkanie z Magdą Gessler. Udało się nawet przeprowadzić finał Milionerów. W programie nie zabrakło wszechobecnych reklam. Na zakończenie przyszedł czas na podziękowania, tym razem już na żywo. Ósmoklasiści pożegnali się z tą szkołą, nauczycielami oraz młodszymi kolegami. Na szczęście wspomnienia pozostaną z nimi i z nami na zawsze. Tradycyjnie uczniowie klasy 7 pożegnali swoich starszych kolegów. Nie zabrakło ciepłych słów, łez wzruszenia i drobnego słodkiego podarunku. Absolwenci otrzymali kilka cennych rad i wskazówek od dyrektora szkoły pana Andrzeja Domagały oraz wręczono im świadectwa ukończenia szkoły. Zgodnie z tradycją następiło także uroczyste przekazanie sztandaru szkoły uczniom kończącym szkołę, ich kolegom z najstarszej klasy.

           Ponadto uczennice Magdalena Wilkos i Julia Staroń, kończące szkołę, otrzymały podziękowania za całokształt pracy na rzecz Samorządu Uczniowskiego oraz szkoły. Wręczone zostały także nagrody książkowe dla uczniów wyróżniających się w tym roku szkolnym w nauce i zachowaniu, dyplomy za 100% frekwencję oraz nagrody w rozstrzygniętych konkursach.

             Mimo, że uroczystość przeciągnęła się, każdemu ciężko było się rozstać. Wszyscy udali się na zasłużony odpoczynek, tak potrzebny po tak stresującym roku szkolnym. Do zobaczenia 1 września, z nowymi nadziejami, nowym zapałem i nowymi pomysłami.

W ostatnim tygodniu przed zakończeniem roku szkolnego w naszym ogrodzie sensorycznym odbyły się ogniska klasowe. W przygotowanym odpowiednio miejscu płonęły ogniska. Słoneczna aura zachęciła dzieci do gier i zabaw na świeżym powietrzu.

Głównym celem spotkań była integracja zespołów klasowych oraz pogłębienie znajomości i przyjaźni. Uczniowie klas młodszych bawili się w trakcie godzin lekcyjnych, starsi w południowych i wieczornych. Wspólny czas spędzony na śpiewie i zabawach minął bardzo szybko. W dobrych humorach, zadowoleni wrócili do domu.

Serdecznie dziękujemy za pomoc i zaangażowanie rodzicom.

                                                                                                           wychowawcy klas

              W środę 23 czerwca dzieci z oddziałów przedszkolnych gościły w „Zagrodzie Edukacyjnej u Zawadzkiej” w Przychojcu. Właścicielka w bardzo klimatycznym o skansenowym charakterze gospodarstwie przygotowała dla naszych dzieci bardzo ciekawe zajęcia i moc atrakcji . Na początek dzieci dowiedziały się o tradycyjnych produktach produkowanych przez gospodarstwo wiejskie. Degustowały ser, chleb z miodem czy smalcem. Podczas warsztatów „od ziarenka do bochenka” dzieci miały możliwość obejrzenia czynności związane z obróbką ziarna. Poznały tradycje kulinarne – w tym jak wypiekano chleb,przygotowały z właścicielką ciasto na podpłomyki ( proziaki), które potem z apetytem zjedzono.

            Dzieci zwiedzały zagrodę z ogromną ciekawością zaglądając w wiele jej zakamarków m.in. do starej chaty w której zobaczyły jak dawnej mieszkano, czym się bawiono jakie sprzęty używano. Zobaczyły również pracownię bukieciarstwa z pięknymi ręcznie wykonanymi kwiatami. Miały możliwość przymierzania strojów bajkowych i do woli przebierać się nie, wokół paradować czy z dumą pozować w nich do zdjęć.

             Poznały zwierzęta mieszkające w gospodarstwie i miały możliwość je karmić oraz dotykać. Niewątpliwie największą atrakcją naszych milusińskich była krowa choć nie była prawdziwa to wszyscy ochoczo doili mleko. Poza tym do dyspozycji dzieci był plac a na nim hulajnogi, rowerki i przyczepki na których chętnie wozili się nawzajem i ciągali.

          To był dzień pełen wrażeń, bardzo udany i ze względu na pogodę męczący ale wszyscy będziemy mile wspominać naszą wspólną wycieczkę. Dziękujemy wszystkim którzy przyczynili się do naszej wyprawy i rodzicom za pomoc podczas wyjazdu.

Monika Karoń

Beata Kamińska

Tymi słowami dzieci z oddziału 5 i 6-latków rozpoczęły część artystyczną poświęconą swoim ukochanym Tatusiom, którzy dzisiaj obchodzą swoje święto. Każdy Tatuś w życiu dziecka odgrywa bardzo ważną rolę. Dzieci opowiadały, jak spędzają z tatusiami wolne chwile, jak się cieszą ze wspólnych spotkań. Przedszkolaki namalowały portrety swoich tatusiów, które podarowały im
w dniu dzisiejszym. Każde dziecko było bardzo zaangażowane w przygotowanie portretu ukochanego Tatusia. Trzeba przyznać, że portrety wyszły znakomicie. To był bardzo ważny dzień w życiu dzieci.

Beata Kamińska

            Lato – ciepłe i długie wieczory, słoneczna pogoda, brązowa opalenizna i beztroski czas. Aby uczcić pierwszy dzień lata uczniowie klasy 7 i 8 wybrali się na wspólny wypad do parku rozrywki Energylandia.

          Jeszcze w trakcie przejazdu, oczekując w długim korku, dało się słyszeć głosy, że najważniejszym punktem programu jest odwiedzenie strefy ekstremalnej. To prawdziwy raj dla wszystkich entuzjastów adrenaliny. Instalacje w tej strefie takie jak roller coaster Mayan czy Viking dostarczają dreszczyku emocji. Podobnie jest w przypadku wielkiej obrotowej ławki „Apocalipto” czy potężnego wahadła „Aztek Swing”. Tutaj też znajduje się HYPERION – najwyższy i najszybszy i w całej Europie Mega Coaster. Każdy chciał zaliczyć te miejsca. Większości, której nie odstraszyły kolejki udało się zaliczyć te ekstremalne zjazdy. Uczestnicy wyjazdu zafascynowani byli także strefą Smoczy Gród – strefa tematyczna stylizowana na miasteczko rodem z filmów i powieści fantasy. Sam wygląd Smoczego Grodu nawiązuje do średniowiecznego miasteczka, pełnego magii i czarów. Tutaj punktem obowiązkowym była Zadra – najwyższy drewniany rollercoaster na świecie! Wszyscy, którzy zaliczyli zjazd potwierdzał, że emocji nie brakowało.

             Męska część grupy jednogłośnie stwierdziła, że największe emocje przeżyli na torze ekstremalnej jazdy, gdzie mogli obserwować popisy zawodowych kierowców, w tym najmłodszego jej uczestnika, który od 2 roku życia trenuje, podnosząc swoje umiejętności.

          Ponieważ dzień był upalny, jak przystało na pierwszy dzień lata, wielu uczestników skorzystało z atrakcji jakie niesie ze sobą Water Park – naśladującą tropikalną wyspę urokliwe miejsce, z mnóstwem atrakcji, zakątków i wodnych zabaw.

Zmęczeni, ale przede wszystkim zadowoleni, powróciliśmy wszyscy późnym wieczorem. Jeszcze długo po opuszczeniu Zartoru, po autobusie krążyły opowieści, emocje i radość, że nareszcie po tak stresującym i szczególnym roku szkolnym udało nam się wspólnie spędzić czas.

Szanowni Państwo,

troska o bezpieczeństwo uczniów na terenie szkoły, a także w drodze do szkoły w ruchu drogowym, stanowi jedno z istotnych zadań, które jest podejmowane przez dyrektora każdej szkoły. Dlatego w miesiącu czerwcu uczniowie klas IV i V Szkoły Podstawowej im. Józefa Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli przystąpili do egzaminu teoretycznego, który odbył się 15.06.2021r. a następnie do egzaminu praktycznego, który miał miejsce 21.06.2021r. Egzamin teoretyczny składał się z 20 pytań z wyboru i został pozytywnie zaliczony przez wszystkich uczniów klas IV i V łącznie 25 osób. Po pozytywnym zdaniu części teoretycznej przyszedł czas na część praktyczną czyli jazdę, która stała się dla wielu dużo trudniejsza do wykonania. Pomimo bardzo wymagającego toru, który składał się z 7 zadań sprawdzających wiedzę teoretyczną dotyczącą budowy jednośladu, zasad bezpiecznej jazdy oraz pierwszej pomocy przedmedycznej uczniowie mieli do wykonania szereg zadań sprawdzających ich umiejętność jazdy na rowerze, prawidłowego zachowania się na drodze, znajomość znaków drogowych oraz przepisów ruchu drogowego. Wszyscy z tymi zadaniami poradzili sobie bardzo dobrze i otrzymali pozytywny wynik egzaminu końcowego na kartę rowerową.

Szkoła Podstawowa im. Józefa Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli przyłącza się do challengu dla Agnieszka Derylak

#ŻYCIESIĘLICZY #POMÓŻMYAGNIESZCE!

Osoby / instytucje, które będą otrzymywać nominacje w tym challengu, prosimy o nagranie i opublikowanie filmiku w mediach społecznościowych lub na stronie internetowej instytucji.

W nagraniu powinno się znaleźć hasło: ŻYCIE SIĘ LICZY. POMÓŻMY AGNIESZCE!

Ponadto należy:

Opublikować nagranie w ciągu 48 godzin od otrzymania nominacji.

Nominować trzy kolejne instytucje/osoby.

Wpłacić do skarbonki dowolną kwotę. Link do skarbonki:

https://www.siepomaga.pl/walka-agi

Szkoła nominuje:

# Zespół Szkół w Brzózie Królewskiej

# Szkołę Podstawową w Piskorowicach

# Zespół wokalny "Na obcasach" z GOK w Kuryłówce

POMAGAJMY !!!!

            Klocki konstrukcyjne to prawdziwa gratka dla małych budowniczych! Dzięki niecodziennym zajęciom, realizowanych w ramach programu Równać Szansę, uczniowie klas IV-VI mieli możliwość budowy maszyn i pojazdów. Klocki konstrukcyjne pozwoliły na nadanie zabawkom realistycznego wyglądu i wyniesienie doskonałej zabawy na najwyższy poziom. Zestawy zaspokoiły wymagania młodych konstruktorów, dostarczając nie tylko rozrywki, ale także rozwijając umiejętności majsterkowania.

            Uczestnicy projektu „W czasoprzestrzeni” pomogli odkryć młodszym koleżankom i kolegom satysfakcję z budowania działających układów - automatycznych drzwi, napędów na cztery koła oraz skomplikowanych mechanizmów występujących w silnikach tłokowych. Oprócz klasycznych klocków, na wyposażeniu znajdowały się ośki, patyczki, krzyżaki, koła, gąsienice oraz łączniki. Niektóre zestawy wyposażone w elektronikę, sprawiały największą radość, ponieważ za sprawą tych modeli młodzi mogli wypróbować działanie pojazdów.

                        Dzięki tym zajęciom młodzież:

• doskonaliła zdolności manualne,
• rozwijała pomysłowość, logiczne myślenie i wnioskowanie,
• kształciła umiejętności pracy zespołowej,
• rozwijała umiejętności komunikacyjne i współpracę z innymi ludźmi,
• kształciła umiejętności przekazywania wiedzy zdobytej podczas warsztatów młodszym kolegom i koleżankom,
• poznała swoje mocne i słabe strony.

Koordynator projektu
„W czasoprzestrzeni”

Edyta Kusa

            Z okazji Światowego Dnia Ochrony Środowiska, przypadającego na dzień 5 czerwca, w naszej szkole  uczniowie klas VII i VIII wzięli udział w akcji „Sprzątania Świata”. Uzbrojeni w rękawiczki, worki, grabie i kamizelki odblaskowe oczyszczali teren wokół szkoły oraz pobliski las z zanieczyszczeń.

              Akcja miała ma celu nie tylko fizyczne oczyszczenie terenu , ale przede wszystkim praktyczną edukacje uczniów w zakresie ochrony przyrody i wypracowanie pozytywnych postaw proekologicznych. Młodzież spisała się na medal.

             A poniżej kilka zdjęć z wyprawy.

9 czerwca

Kiedy jeszcze słońce śpi, przy księżycowej latarni wstaję i po omacku pakuję swój bagaż podręczny. Zabieram ze sobą tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Podobno te dwa dni to będzie szkoła życia i przetrwania. Nie wiem, co o tym myśleć...a na dodatek mamy nocować na jakimś leśnym pustkowiu tam, gdzie diabeł mówi dobranoc... i to z kim? Z duchem Józefa Zadzierskiego - „Wołyniaka”! Wzdrygam się na samą myśl o duchach... Jak tu teraz zasnąć...

10 czerwca

Świta...Nade mną obraz anioła stróża. Wypowiadam w myślach słowa:

„Aniele Boży, stróżu mój,

Ty zawsze przy mnie stój,

rano, wieczór, we dnie, w nocy

bądź mi zawsze ku pomocy,

strzeż duszy, ciała mego,

zaprowadź mnie do żywota wiecznego.

Amen.”

Przyda się pomoc kogoś z góry.

Na podwórku czeka na mnie dwukołowy rumak, dosiadam go i pędzę pod szkołę. Na miejsce zbiórki dojeżdżają ostatni rowerzyści. Czytamy mapy, szukamy przysiółka wsi Cieplice – Szegdy. W okresie po II wojnie światowej ta okolica była miejscem walk polskiego oddziału partyzanckiego dowodzonego przez Józefa Zadzierskiego. Wyznaczamy trasę i ruszamy z kopyta... W drodze nie obyło się bez problemów. Koń mógłby co najwyżej zgubić podkowę, a tu łańcuch, hamulce i upadki

przez kierownicę, ale przecież nikt nie powiedział, że będzie łatwo. Krew się polała...

Trudy wynagradza nam pogoda (pogoda ducha też), przyroda i ten zapach natury. Jak pachnie natura? Biorę głęboki wdech i niczym noworodek uczę się oddychać. Czuję zapach lasu sosnowego, wilgotnego runa, kwiatu dzikiego bzu, skoszonej trawy. Nie mogę przestać … Jestem kilkanaście kilometrów od miejsca zamieszkania, ale nigdy tu nie byłam. Co to za miejsce odludne, zatajone przed ludzkim wzrokiem? Co przed nami kryje?

Wjeżdżamy do leśnego zacisza... w centrum ponad stuletnia leśniczówka, ptactwo, zwierzęta: owce, kozy, krowy, kucyki, nutrie, lamy... i Bóg wie, co jeszcze? Wita nas czarownica, jak o sobie mówi właścicielka. Ja bym raczej rzekła, że kobieta renesansu: malarka, pisarka, florystka, kucharka, medium...tu stawiam wielokropek, bo tak wiele umiejętności, zdolności i pasji posiada. Na ścianie drewnianego budynku wisi jej atrybut – miotła.

Rozbijamy obozowisko. Po raz pierwszy będę spała w namiocie. Dużo tych pierwszych razy jak na jeden wyjazd. Udało się nam – dziewczynom - rozłożyć namioty, chociaż moi koledzy, mimo dołączonej instrukcji zapisanej werbalnie i pismem obrazkowym, mieli niemałe trudności. Przyszedł czas na pracę w zagrodzie, dzięki niej zyskamy rabat. Nakarmiliśmy króliki, skosiliśmy trawę, wyczyściliśmy kurniki, itd. W porze obiadowej samodzielnie, według wskazówek pani Eli, wyrabiamy ciasto, dobieramy składniki, zioła i pieczemy autorskie pizze. Były wyśmienite. Podobno chłopaków bardziej aromatyczne. No tak, słabo sobie radzą z hieroglifami, ale zmysł powonienia mają zdecydowanie bardziej rozwinięty. Popołudnie spędzamy na zbieraniu drzewa na ognisko. Nie zamierzałam dzisiaj zmrużyć oka, więc robimy zapasy na całą noc. Był też czas na odpoczynek na łonie natury, grę w piłkę, obcowanie ze zwierzętami.

Słońce schylając swe czoło, rozpaliło wierzchołki drzew, a my w grupach uczyliśmy się rozpalać ogień za pomocą krzesiwa. Niestety i tym razem chłopcy okazali się lepsi. Rozniecili ogień i upiekli kiełbaski, w końcu mężczyźni są lepszymi kucharzami, niż my kobiety.

Nadeszła chwila, w której wyruszamy do przeszłości. Na myśl przychodzi mi nazwa naszego projektu „W czasoprzestrzeni” i nazwa zagrody „Międzyczas”, wszechobecny czas. Znajdujemy się w pętli czasu. Pani Elżbieta Starzak w prowadza nas do leśniczówki. Przed wejściem odczytujemy napis „Dom z duszą”. Przed oczyma ukazują się przedmioty kultury ludowej wsi polskiej, ale to nie one grają tutaj główną rolę. Najważniejsza jest dla nas historia tego miejsca, zbrodni, ducha Wołyniak. Ciągniemy właścicielkę za język (brzmi jak narzędzie tortur), dowiadujemy się nieznanych nam dotąd faktów o Józefie Zadzierskim. Wiemy, że bywał w leśniczówce, która była dla niego namiastką domu, że na swoich oficerskich butach huśtał dzieci, że został postrzelony i w ranę wdała się gangrena, że przy studni popełnił samobójstwo i po dziś dzień możemy tu usłyszeć kroki kogoś w oficerskich butach. Poznajemy dzieje duszy, jasną i ciemną stronę Zadzierskiego. Podobno jego ciało spoczywa pod jedną z grusz, a grób w Tarnawcu jest tylko symboliczny. Zaskakuje mnie to, że do tego miejsca niegdyś przyjeżdżali harcerze i tak jak my przechodzili przysłowiową „szkołę życia”. Po stu latach jesteśmy my. Historia kołem się toczy.

Najtrudniejsza była noc z duchem, który spacerował między namiotami... Nie zmrużyłam oka do rana...

11 czerwca

Kolejny dzień rozpoczęliśmy od udoju kóz i na karmienia zwierząt w zagrodzie. Po nieprzespanej nocy, ciężko było zabrać się do pracy. Z kurnika i podwórka zebraliśmy jajka i usmażyliśmy jajecznice. Następnie wzięliśmy udział w warsztatach „Od udoju do serka” i własnymi rękoma wykonaliśmy tradycyjne kozie sery, przyprawiane według uznania. Przed południem zwinęliśmy obozowisko i zajęliśmy się kucharzeniem ph.: ”Co do garnka włożyć”. Rozpaliliśmy palenisko, przygotowaliśmy kociołek i wszystkie produkty do chłopskiego garnka. Obiad się udał, palce lizać... Po posiłku pożegnaliśmy gospodarzy, bo przed nami rozciągała się ponad 20-kilometrowa trasa. Duchy, bo podobno jest ich kilka, zostawiliśmy w spokoju.

Kolejnym punktem naszego wyjazdu był zalew w Ożannie. Tu po raz wtóry poznaliśmy historię Józefa Zadzierskiego i Franciszka Przysiężniaka oraz florę i faunę z tablic edukacyjnych rozstawionych wokół zbiornika wodnego. Przyszedł czas na próbę odwagi, czyli zjazd tyrolką nad zalewem. Miałam pewne opory związane z lekiem wysokości, ale po pierwszym zjeździe, lęk umarł i drugi był tylko przyjemnością. Odpoczynek nad wodą, to, to czego mi było potrzeba...

Chyba

Dobra Dusza

Projekt W czasoprzestrzeni realizowany jest w ramach Programu „Równać Szanse” Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności, administrowanego przez Polską Fundację Dzieci i Młodzieży.

            W Słowniku języka polskiego PWN czytamy, że pasja to wielkie zamiłowanie do czegoś.

Do czego zapytamy?

Może do muzyki, malarstwa, sportu, podróży, gotowania, ….

            Wierzę, że każdy z nas posiada dar, który warto poznać. Jest to osobisty potencjał, który pozwala odnaleźć szczęście. - czytamy na stronie ALPMIM Interwencji Artystycznej wpis pana Piotra Ślęzaka.

Kim jest Piotr Ślęzak?

Bohater monodramu, którego głównym tematem jest poszukiwanie i rozwijanie swoich pasji. Aktor w swym autorskim spektaklu kieruje swój monolog do braci szkolnej lub do wyimaginowanego odbiorcy - nieobecnego na scenie. Jego wypowiedź jest mocno zdialogizowana, bohater cytuje cudze wypowiedzi, imituje rozmowę odpowiadając na przytoczone bądź domniemane pytania postaci, o których mówi. Na naszych oczach zamienia się żywą rzeźbę, która przedstawia swoje życiowe pasje: podróże, wspinaczkę, aktorstwo i sztukę uliczną. Multimedialny spektakl zachwyca, inspiruje i zachęca do odkrywania życiowych namiętności u młodych widzów.

            Pragnę inspirować ludzi i pomóc im odnaleźć to „coś” – „coś”, co nada ich życiu bieg i świadomość, która uchroni ich od podejmowania zachowań ryzykownych. Skupiam się na profilaktyce pozytywnej, nie moralizuję, nie straszę, zachęcam do refleksji, pokazuję, inspiruję. Stawiam na wartości takie jak: tożsamość, szacunek, więzi, rodzina, przyjaźń, misja pomagania innym. - pisze Piotr Ślęzak.

Edyta Kusa

Jakie są roboty?

Kuchenne, sprzątające, przemysłowe...

Są też roboty do nauki kodowania i programowania!

            Na zajęciach przeprowadzonych przez młodzież, w ramach projektu „W czasoprzestrzeni” finansowanym przez Polsko-Amerykańską Fundację Wolności, najmłodsi rówieśnicy przyjrzeli się grafikom różnych robotów. Dowiedzieli się do czego służą i jak działają, mieli też okazję pierwszy raz zakodować Ozobota. Zanim jednak to zrobili, to wspólnie ustalili jakie zasady obowiązują podczas pracy z robotem. A kiedy poznali tajniki kodowania i programowania na puzzlach, kartkach papieru i komputerach, Ozobot zabrał ich w niesamowitą przygodę!

            Rysując trasy dla Ozobotów i proste kolorowe kody, dzieci w istocie programowały zadania. To one decydowały o tym, jak będzie się zachowywał robot! Wykonywały w ten sposób swoje pierwsze zadania programistyczne, jednocześnie rozwijając inne uniwersalne kompetencje, takie jak myślenie algorytmiczne, szukanie optymalnych rozwiązań, kreatywność. Oczywiście, wszystko to działo się pod czujnym okiem „młodych nauczycieli” - uczestników projektu.

            Kolejnym etapem były puzzle, które doskonale urozmaiciły programowanie z Ozobotem. Dzięki wciągającej zabawie, maluchy aktywnie uczyły się podstaw programowania rozwijając przy tym kreatywność i logiczne myślenie. Zestawy puzzli o różnych funkcjach (linie proste, zakręty, zawracanie, tornado, pauzy, turbo, itp.) pozwalały na tworzenie skomplikowanych tras i pętli, które musiały pokonać Ozoboty. Puzzle okazały się doskonałym narzędziem dydaktycznym służącym rozwijaniu myślenia strategicznego, rywalizacji z przeciwnikami. Puzzle do Ozobota sprawdziły się zarówno w pracy samodzielnej jak zespołowej. Najmłodsi programiści układali trasy z puzzli na zadane przez „młodych nauczycieli” tematy, np.:

• „Wycieczka do grodu zoologicznego”
• „Poszukiwacze skarbu”
• „Taniec robotów”
• „Nasza droga do szkoły”
• „W układzie słonecznym”,

 ćwicząc precyzję, ruchy motoryki małej, przez co sprawność palców dłoni.

            Ostatnie spotkania z Ozobotem, były płynnym przejściem od kodowania offline do kodowania przy pomocy tabletów lub monitorów komputerów. Podopieczni w wieku od 8 lat bez problemu poradzili sobie z zakodowaniem sposobu poruszania się i efekty świetlne Ozobota za pomocą tabletów i ekranów monitorów. Internetowy edytor wizualny OzoBlockly.pl był świetnym narzędziem do pracy z przedszkolakiem, uczniem edukacji wczesnoszkolnej, ale także dla starszych uczestników projektu. Fakt, że dzieci stworzyły swoje pierwsze programy, które następnie realizował robot, jest wielką zmianą w sposobie „bawienia się” z robotami.
            Realizując projekt „W czasoprzestrzeni”, „młody” stał się nauczycielem dla jeszcze młodszej dziatwy. Pokazał, że programowania można uczyć odpowiedzialnie, metodycznie i merytorycznie, wplatając aktywności około programistyczne do codziennych zajęć i zabawy.

Serdecznie gratulujemy uczniowi klasy szóstej Tomaszowi Wnukowi

za zajęcie VI miejsca w kategorii Beniamin leżajskiej edycji XXX Międzynarodowego Konkursu matematycznego „KANGUR MATEMATYCZNY 2021”.

Wraz z dyrektorem życzymy wytrwałości w pogłębianiu wiedzy matematycznej i kolejnych sukcesów w konkursach. Pozostałym uczniom dziękujemy za udział i zachęcamy do reprezentowania szkoły w kolejnych edycjach tego konkursu.

Ewa Kycia

          Od pewnego czasu we wsi Brzyska Wola dochodzi do wielu przestępstw, których sprawcy są nieuchwytni dla lokalnej policji a nawet tajnych detektywów. Sprawa toczyłaby się tradycyjnym rytmem, gdyby nie fakt, że szajka, która stoi za wszystkim, kradnie tablety, laptopy i urządzenia telekomunikacyjne zakupione do zdalnego nauczania. Skradziony ubiegłej nocy ze SP im. J. Świątoniowskiego w Brzyskiej Woli sprzęt, według policyjnych informatorów jeszcze nie opuścił granic wsi.

Dlatego sprawę w swoje ręce wzięły nieprzypadkowe osoby, ale Ci, którzy mają w sobie niezwykły potencjał, spryt i zdolności, czyli uczniowie z miejscowej szkoły. Tu nie było czasu na zbędne protokołowanie, analizowanie historii włamań i ślęczenie nad biurkiem do późnych godzin nocnych! Łup wart 30 000 złotych jeszcze przed zmrokiem miał rozpłynąć się w powietrzu, jeśli nikt go nie odnajdzie!

Sam Sherlock Holmes poprosił uczniów klas IV-VIII o pomoc. W pojedynkę nie udałoby mu się odnaleźć zrabowanych przedmiotów, a tym samym schwytać przestępców. Wspólnymi siłami można jednak zdziałać wiele! Każdy zespół detektywistyczny musiał się spieszyć, by w jak najkrótszym czasie zdobyć wszystkie poszlaki, połączyć je w całość, dotrzeć do rabusiów, a tym samym zapobiec kolejnym kradzieżom i przestępstwom.

Mapy, dowody, świadkowie i niezbędne akcesoria zostały udostępnione! Pozostało tylko liczyć na spryt młodych detektywów, umiejętność logicznego i trzeźwego myślenia, orientację w terenie i znajomość technik śledczych!

Pierwszym punktem śledztwa było miejsce ataku na pana Krzysztofa M., który został przez sprawców uderzony w głowę, w wyniku czego stracił przytomność. Przyszedł czas na ponowną ekspertyzę i rozgrzebywanie spraw, by zapobiec kolejnym zdarzeniom. W miejscach zbrodni Sherlock zebrał dla szkolnych detektywów dowody. Mieli pół godziny na dotarcie do czterech pierwszych punktów na mapie i na podstawie analizy zgromadzonych tam dowodów poznać charakter, motyw, wzrost, wysokość, stworzyć rysopis – wskazać kim jest sprawca. A zegar tykał…

Wydaje się, że szkoła to miejsce, które na co dzień stanowi oazę spokoju i bezpieczeństwa uczniów. A jednak to szkoła stała się scenerią zbrodni, a ich autor wciąż przebywał na wolności. Aby przybliżyć się do prawdy, uczniowie przesłuchali świadków: pana dyrektora, pana Wojciecha K., panią Andżelikę W. oraz pana Damiana K. Na mapie punkty od: 5.-8.

W końcu przyszedł czas na odtworzenie sceny zbrodni i kradzieży. Zbierając wszystko w całość, przyglądając się charakterowi wszystkich spraw, szkolni detektywi potwierdzili ich zależności, a przede wszystkim stworzyli profil zabójcy. Punkt 9. na mapie.

Czy kolejna potencjalna ofiara jest już namierzona? Czy udało się schwytać odpowiedzialną za zbrodnie osobę i udowodnić jej winę niezbitymi dowodami? Na parkingu – punkt 10. – tam znaleźli ostatni dowód, wystarczyło tylko odszukać i schwytać przestępcę. Udało się! Nagrody przygotowane przez Radę Rodziców czekały na młodych detektywów ukryte w ogrodzie edukacyjno-sensorycznym! Te poszukiwanie były już tylko formalnością i czystą przyjemnością.

Mamusiu,

życzę Ci wszystkiego, co najpiękniejsze i najlepsze,
radosnych i pogodnych dni pełnych szczęścia i miłości.
Aby każdy nadchodzący dzień był najwspanialszym dniem
w życiu i żeby zawsze otaczali Cię dobrzy ludzie.

Kocham Cię.