8 marca to dzień, który dla wychowanków naszej szkoły i ich opiekunów, był dniem wyjątkowym, obfitującym w atrakcje i pozytywne wrażenia. Uczniowie klas IV-VI w ramach innowacji pedagogicznej Laboratorium Regionu odwiedzili Muzeum Ziemi Leżajskiej. Dzięki uprzejmości Pana Dyrektora Jacka Kwiecińskiego oraz przewodnika Pana Damiana Kubraka zostali nieodpłatnie oprowadzeni po ekspozycji, znajdującej się na poddaszu XVIII wiecznego Dworu Starościńskich, która prezentowała muzealia dotyczące bogatej historii Leżajska i okolic.
Jednym z najcenniejszych eksponatów w oparciu, o który w roku 1997 został ostatecznie określony herb miasta, była pieczęć urzędowa miasta Leżajska z 1778 roku. Ścianki działowe stwarzające wrażenie tajemniczych korytarzy, którymi za przewodnikiem podążali zwiedzający, odkrywały najstarsze korzenie Leżajszczyzny (reprinty przywilejów od XIV do XVIII wieku dotyczących Leżajska, reprint lokacji Rzeszowa z 1354 r. ze wzmianką o Leżajsku oraz kopie dokumentów dotyczących lokacji wsi Połomia z 1346, przesuwające udokumentowane dzieje Leżajska o 8 lat wstecz). Uczniowie dzięki kolekcji pocztówek miasta z I połowy XX wieku oraz unikatowej kolekcji fotografii Leżajska z lat 1940 – 1941 „Oczami wroga – Leżajsk i okolice 1940 – 1941” mogli zauważyć zmiany, jakie dokonywały się tutaj na przestrzeni lat. O wielokulturowości miasta świadczył zgromadzone liczne juadiki oraz macewy pochodzące z leżajskiego cmentarza żydowskiego, który po muzeum był kolejnym punktem naszej wędrówki znakami czasu.
Kolejną część ekspozycji stanowiły przedmioty związane z rzemiosłem miejskim, przede wszystkim z kaflarstwem i garncarstwem. Stąd zwiedzający udali się na wystawę etnograficzno–zabawkarską, która promowała lokalną wytwórczość i gromadziła eksponaty z nią związane. Tu przewodnik przekazał dzieciom dawkę informacji o tradycjach i obyczajach charakterystycznych dla naszej małej Ojczyzny – Ziemi Leżajskiej.
Najciekawszym urządzeniem znajdującym się na tej wystawie, była XIX wieczna tokarka, napędzana stopką nożną, połączoną za pomocą specjalnego pasa transmisyjnego. Do warsztatu dołączone były urządzenia wspomagające jej pracę, tj.: hamulec, wiatrak, wiertło, zaciski i nóż tokarski oraz narzędzia, które służyły do wyrobu zabawek: ośniki, świdry, strugi, dłuta. Jednak uwagę uczniów kolorami, formą i oryginalnym kształtem przykuły „żywe” zabawki – które poruszały się lub wydawały dźwięki. Bryczki, konie na biegunach, kurki dziobiące, dzięciołki, fujarki, pukawki ukazywały jak wyglądało codzienne życie na wsi, ginące stare zawody i prace na polu. Uczniowie zobaczyli także eksponaty regionalne z I poł. XX w. tworzące część etnograficzną wystawy. Wśród przedmiotów codziennego użytku dostrzegli (także te, które znajdują się w naszej szkolnej izbie regionalnej): serownica, maślniczki, mątewki, maglownice ręczne, żarna, balie i cebrzyki, jak i służące do obróbki lnu i konopi: kołowrotki, międlice, cierlice, szczotki, do naprawy uprzęży końskiej (zydel rymarski), do prac polowych (socha, widły, sierpy). Całość wystawy dopełniły wiszące u sufitu piękne pająki wykonane ze słomy i kwiatów z bibuły
Po wyjątkowych lekcjach historycznych, nadszedł czas na odpoczynek i spotkanie z kulturą. O godzinie 11.40 w Miejskim Centrum Kultury w Leżajsku uczniowie zasiedli na welurowych fotelach i z zainteresowaniem obejrzeli „Dynastię Miziołków”. Spektakl był pełną humoru klasyczną adaptacją powieści Joanny Olech, o niełatwych zmaganiach młodego człowieka w wieku dojrzewania ze skomplikowaną rzeczywistością. W dużej mierze zachował formę pamiętnika poprzez pierwszoosobowe prowadzenie narracji. Sprawiało to wrażenie „bliskości” z bohaterem, dzięki czemu młody widz łatwiej identyfikował się z jego problemami. Sztuka poruszała istotne treści, wynikające ze szkolnego programu profilaktyki oraz zachęcała do przyjrzenia się trudnościom, związanym z wiekiem dojrzewania, m.in. radzenia sobie ze stresem, umiejętności rozwiązywania konfliktów, nawiązywania kontaktów interpersonalnych czy wyrażanie sprzeciwu wobec nacisku otoczenia, a przede wszystkim dała uczniom ogromną dawką dobrego humoru, w której aktorzy „z przymrużeniem oka” ukazali świat dziecięcego postrzegania.